Samochód opancerzony wz. 29

Opis

Powodem rozpoczęcia prac nad tym pojazdem był brak powodzenia półgąsienicowego wozu pancernego wz. 28. Kierownictwo nowego projektu objął por. inż. Rudolf Gundlach. W wozie zawarto myśli techniczne różnych państw; podwozie kołowe (włoskiej ciężarówki S.P.A. 25C), bronie umieszczone w wieży naprzeciw siebie (rozwiązanie stosowane we francuskim White-Lafly), oraz tylne stanowisko kierowcy (rosyjsko-angielskie Austiny).
Żelazny prototyp wyprodukowano w czerwcu 1929 roku, pięć miesięcy później przyjęto go na uzbrojenie.
Ostatecznie zbudowano tylko 10 wozów (plus prototyp). Samochody zostały użyte podczas manewrów kawalerii w 1931 roku. Od roku 1936 wszystkie maszyny znalazły się w 11. Batalionie Pancernym w Modlinie.
Zaletami pojazdu były: silne uzbrojenie i solidny pancerz, jednak poważne wady, takie jak: słaba zwrotność, niewielka szybkość, słabe możliwości terenowe i ciasnota kabiny spowodowały, iż samochód pancerny wz. 29 był pojazdem nieudanym, i nie był produkowany na szerszą skalę.

Użycie bojowe

Osiem samochodów wz. 29 zostało zmobilizowanych tuż przed wybuchem wojny do 11. dywizjonu pancernego (major Stefan Majewski) Mazowieckiej Brygady Kawalerii, gdzie utworzono szwadron pod dowództwem porucznika Mirosława Jarocińskiego.
Od pierwszego dnia wojny te przestarzałe już maszyny wzięły udział w walkach brygady - wieczorem 1 września rozbiły patrol samochodowy 12. Dywizji Piechoty pod Krzywonogą Małą. Dwa dni później szwadron toczył walki z oddziałem rozpoznawczym Dywizji Pancernej "Kempf" i pułkiem SS "Deutschland". Następnego dnia pod miejscowością Szczuki zniszczono 4 pojazdy nieprzyjaciela. 7 września zniszczono kolejne 2 wozy z niemieckiej 1. Brygady Kawalerii. 13 września szwadron wzmocniono 2 samochodami pancernymi wz. 34. Później nastąpił bój straży przednich Dywizji Pancernej "Kempf" i 11. dywizjonu pod miastem Seroczyn.
Wieczorem jednostka forsowała (nieudanie) rzekę Świder, opóźniała marsz Niemców, po czym stoczyła potyczkę z oddziałem rozpoznawczym 1. Dywizji Piechoty. W Lublinie dywizjon dołączył do Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. Szlak bojowy zakończył się samozniszczeniem wozów pod Zwierzyńcem 16 września - nie nadawały się one do jazdy po tamtejszych drogach, odczuwano też braki paliwa.

Dane techniczne

Galeria

Przygotował: Piotr Dziubiński