Himmler Heinrich

(1900-1945), polityk nazistowskich Niemiec, Reichsführer SS (1929). Urodził się w Monachium. Walczył w I wojnie światowej, a po jej zakończeniu wstąpił do ochotniczych oddziałów paramilitarnych (Freikorps), w których służył w latach 1919-1922. W 1922 wstąpił do NSDAP i został dowódcą bojówki SA.

Brał udział w 1923 w puczu monachijskim. Był współtwórcą, a od 1929 szefem SS (Die Schutzstaffeln der NSDAP - Drużyny Ochronne NSDAP). Po przejęciu władzy przez nazistów w 1933 pełnił różnorodne funkcje w policji. Był także współzałożycielem SD (służby bezpieczeństwa - Sicherheitsdienst).

W 1934 podporządkowano mu gestapo, w 1936 został szefem policji na terenie Niemiec, a od 1939 również na terenach okupowanych, w wyniku czego utworzono RSHA (Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy).

Po usunięciu H. Göringa zyskał dominującą pozycję u boku A. Hitlera (1943). Ten pozbawiony poczucia realizmu fanatyk organizował machinę ludobójstwa tworząc system obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. Od 1943 pełnił jednocześnie funkcję ministra sprawiedliwości Rzeszy, a od roku następnego dowódcy wojsk zapasowych (OKH).

W 1945 za pośrednictwem hrabiego F. Bernadotte nawiązał rokowania z aliantami zachodnimi dotyczące kapitulacji Niemiec na Zachodzie, za co Hitler usunął go z partii. Po klęsce Niemiec został aresztowany przez Brytyjczyków jako jeden z głównych zbrodniarzy wojennych. Otruł się cyjankiem potasu 23 V 1945 w Lüneburgu.