Wilhelm Keitel

(1882- 1946) feldmarszałek. Urodził się 22 września 1882 roku w Hanowerze. W 1901 roku wstąpił do armii, a w 1902 roku został drugim porucznikiem w 46. pułku artylerii polowej. Po zakończeniu I wojny światowej był w randze kapitana. Po wojnie został członkiem nacjonalistycznej organizacji terrorystycznej (Freikorps), która działał na granicy polskiej w roku 1919.

Od 1925 roku został oficerem Truppenamtu. W 1929 roku został kierownikiem Oddziału Organizacyjnego Sił Lądowych. Po dojściu do władzy Hitlera szybko awansował i w 1934 roku otrzymuje stopień generała majora. Wierny i najbliższy wojskowy współpracownik Hitlera. 4 lutego 1938 mianowany szefem Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu (OKW). W 1940 roku mianowany feldmarszałkiem.

Po inwazji na Polskę wydał rozkazy Schultzowi Staffeinelowi oraz Gestapo nakazujące eksterminację Żydów. Wielokrotnie chciał podać się do dymisji ale zgody nie wyrażał Hitler. W maju 1941 roku podpisał rozkaz nakazujący rozstrzeliwanie członków władz komunistycznych ZSRR, którzy trafili do niewoli, a w czerwcu wydał rozkaz umożliwiający Himmlerowi rozpoczęcie segregacji rasowej na terenie ZSRR. W późniejszym okresie popadł w niełaskę Hitlera. Wciąż wydawał rozkazy umożliwiające rozstrzeliwanie strajkujących robotników, schwytanych partyzantów oraz zestrzelonych lotników alianckich.

Skazany na śmierć za zbrodnie wojenne przez trybunał w Norymberdze.