Konstanty Drucki-Lubecki

(1893-1940), książę herbu Druck, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, autor podręczników i artykułów w prasie wojskowej.

W czasie I Wojny Światowej był porucznikiem w 12 Pułku Huzarów gdzie został ranny. W latach 1918-1921 służył w konnym oddziale Samoobrony Wileńskiej.

Podczas służby w awansował na dowódcę pułku i w październiku 1920 roku dowodził szwadronem i umożliwił wojskom przejęcie linii demarkacyjnej w okolicy Mińska, za co odznaczono go Orderem Virtuti Militari V klasy. W okresie międzywojennym wykładał w Centrum Wyszkolenia Kawalerii, był dowódcą 2 pułku szwoleżerów.

W sierpniu 1938 roku otrzymał funkcję zastępcy dowódcy Wileńskiej Brygady Kawalerii, zaś rok później objął pełne dowództwo nad tą brygadą. Podczas kampanii wrześniowej dowodził tą brygadą i został ranny we wsi Leszczyna, po czym trafił do niewoli sowieckiej.

Został ofiarą tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. Został on pośmiertnie awansowany przez generała Władysława Andersa na stopień generała brygady.

Bibliografia:

• Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, tom II, część 2, Koszalin 1993

Tankista