Endel-Ragis Leopold
(1894-1943), pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
W 1918 był dowódcą jednego z batalionów POW (Polska Organizacja Wojskowa)w okręgu Piotrkowskim.
W latach 1922-1924 był słuchaczem kursu normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie a po zakończeniu kursu dnia 1 października 1924 roku otrzymał tytuł oficera Sztabu Generalnego został oddelegowany do III Sztabu Generalnego WP. W latach 1925-1927 był szefem sztabu 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie.
Następnie był dowódcą 8 Pułku Piechoty Legionów w Lublinie, a z dniem 24 grudnia 1929 został awansowany na stopień pułkownika przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego. Od 1 grudnia 1930 roku został szefem sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. W latach 1934-1939 dowodził piechotą dywizyjną 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach.
W marcu 1939 roku objął dowództwo nad 22 Dywizją Piechoty Górskiej. Według planów 22 Dywizja Piechoty Górskiej miała być wcielona w szeregi Armii "Łódź" lecz przez problemy z mobilizacją i ciągłe bombardowania linii kolejowych oddziału nigdy nie dotarły na miejsce. Jego pułk w nocy z 2 na 3 września został przeniesiony w rejon Olkusza. Podczas ciężkich walk oddziały pod dowództwem Leopolda Endel-Ragisa zmuszone były do wycofania się do Staszowa. Podczas walk został postrzelony w głowę, lecz medycy z jego dywizji zdołali go uratować i względnie szybko wrócił do zdrowia. Podczas okupacji aktywnie
działał w ruchu oporu w kieleckiem.
Bibliografia:
- Waldemar Strzałkowski, Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r., Endel-Ragis Leopold (1894-1943) w: Jurga Tadeusz, Obrona Polski 1939, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1990, wyd. I, ISBN 83-211-1096-7, ss. 764.
- Stanisław Abramowicz i Józef Kreis, Zarys historii wojennej 26-go Pułku Piechoty, Warszawa 1929, s. 6.
Tankista
|