Adam Epler

(1891-1965), pułkownik artylerii, autor pracy pt. "Ostatni żołnierz polski kampanii 1939 roku".

Po zakończeniu I Wojny Światowej zgłosił się do 1 Krakowskiego Pułku Artylerii Polowej i otrzymał przydział na stanowisko dowódcy baterii. Podczas wojny polsko-bolszewickiej awansował na dowódcę dywizjonu w 3 Pułku Artylerii Legionów.

W latach 1922-1924 dowodził 3 Pułkiem Artylerii Lekkiej Legionów w Zamościu. W dniu 15 lipca 1924 objął on stanowisko kwatermistrza w tym pułku i obejmował je do połowy 1926 roku. Do 1929 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy tego pułku.
W latach 1929-1935 dowodził on 28 Pułkiem Artylerii Polowej w Zajezierzu. Następnie objął funkcję II dowódcy Piechoty Dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach i funkcję tą sprawował do wybuchu II Wojny Światowej.

Podczas wojny obronnej dowodził Ośrodkiem Zapasowym 20 Dywizji Piechoty w Słominie. Jego dywizja brała udział w bitwie pod Kockiem, a jej osiągnięcia zostały uznane za wybitne. Po złożeniu broni 6 października został wzięty do niewoli (Niemcy pozwolili zostawić mu szablę), trafił do obozów przejściowych, lecz z pomocą harcerzy udało mu się zbiec i zaczął działać w ruchu konspiracyjnym Organizacji Orła Białego w Krakowie pod pseudonimem "Kobylański". W strachu przed aresztowaniem uciekł przez Węgry, Słowację i państwa Bałkańskie na Bliski Wschód. Dowodził on Legią Oficerską stacjonującą w Egipcie.

Po wojnie wyjechał do Londynu gdzie zmarł 24 października 1965 roku.

Tankista