Maczek Stanisław

(1892-1994), generał dywizji wojska polskiego. W czasie I wojny światowej oficer armii austriackiej. Po 1918 w wojsku polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej(1919-20). W okresie międzywojennym na różnych stanowiskach dowódczych. W 1937 przystąpił do organizowania 10. Zmotoryzowanej Brygady Kawalerii.

We wrześniu 1939 (wojna obronna Polski 1939) dowodził 10. Brygadą Zmotoryzowaną, która walczyła w składzie armii Kraków. Po internowaniu na Węgrzech przedostał się do Francji, i tam na nowo formował 10 Brygadę Kawalerii Pancernej. Po klęsce Francji udał się do Wielkiej Brytanii i od 1942 przystąpił do organizowania 1. Dywizji Pancernej w oparciu o żołnierzy i oficerów walczących pod jego komendą w Polsce i we Francji. 1. Dywizja Pancerna przystąpiła do walk 1 sierpnia 1944 biorąc udział w inwazji Francji.

Przez cały okres walk dowodził Pierwszą Dywizją Pancerną, która odegrała pierwszoplanową rolę w bitwie pod Falaise, zdobyła Abbeville, Saint-Omer, Cassel we Francji, Ypres i Gandawę w Belgii, Antwerpię (wspólnie z Brytyjczykami) i samodzielnie silnie bronioną Bredę w Holandii, kończąc swój szlak bojowy w Wilhelmshaven w Niemczech.

Od maja 1945 pełnił obowiązki dowódcy Korpusu Polskiego w Szkocji. Po rozformowaniu wojska polskiego pozostał na emigracji. Pozbawiony przez władze komunistyczne obywatelstwa polskiego. Zmarł w Edynburgu, pochowany został w Bredzie. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1992). Autor m.in. Od podwody do czołga. Wspomnienia wojenne 1918-1945 (1961).