Przedrzymirski-Krukowicz Emil

(1886-1957), generał brygady Wojska Polskiego. Oficer zawodowy artylerii, w I wojnie światowej w szeregach armii austriackiej. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, gdzie pełnił szereg funkcji dowódczych i sztabowych.

1923-1924 szef sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu V Kraków, 1924-1926 I oficer sztabu Inspektoratu Armii w Krakowie. Od 1929 dowódca piechoty dywizyjnej 7 dywizji piechoty, 1931-1937 dowódca 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu, 1937-1939 Szef Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Od marca 1939 generał do prac przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. W wojnie obronnej 1939 dowodził armią Modlin, stawiając skuteczny opór 3 armii niemieckiej w bitwie pod Mławą. Kapitulował 26 (lub 27?) września pod Tereszpolem (wsią położoną ok. 20km na pn-wsch od Biłgoraja w woj. lubelskim).

Okres wojny spędził w Oflagu Murnau VII A. Po wojnie pozostał na emigracji. 1946 awansowany do stopnia generała dywizji.