Timoszenko Siemion Konstantinowicz

Semyon Konstantinovich Timoshenko (1895-1970), radziecki dowódca, marszałek ZSRR od 7 maja 1940, dwukrotny bohater ZSRR (1940, 1965).

Po rewolucji październikowej opowiedział się po stronie bolszewików. Podczas wojny domowej, od listopada 1919 dowódca 1 Armii Konnej w armii S.M. Budionnego, zasłużonej w walkach pod Woroneżem, Rostowem nad Donem, Żytomierzem. Od sierpnia 1920 dowódca 4 Dywizji Kawalerii walczącej z armią P.N. Wrangla oraz ugrupowaniami N. Machno.

Od 1919 w Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików), 1939-1952 członek Komitetu Centralnego. Dowódca Okręgów Wojskowych: Północnokaukaskiego (lipiec 1937), Charkowskiego (wrzesień 1937), Kijowskiego (luty 1938).

Dowodził wojskami Frontu Ukraińskiego w czasie agresji sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939.

W okresie wojny radziecko-fińskiej, od stycznia 1940 dowódca Frontu Północno-Zachodniego. Ludowy Komisarz Obrony ZSRR (od maja 1940 do lipca 1941). Następnie głównodowodzący Frontów: Zachodniego, Południowo-Zachodniego, Stalingradzkiego.

W końcowej fazie działań wojennych przedstawiciel Sztabu Głównego przy 2, 3 i 4 Froncie Ukraińskim. Po wojnie dowódca Okręgów Wojskowych: Baranowiczowskiego (1945-1946), Południowouralskiego (1946-1949), Białoruskiego (1949-1960).

Od marca 1960 generalny inspektor Ministerstwa Obrony ZSRR.