Kronika wypadków miłosnych

"W tamtych czasach Litwa była nieokreślonym obszarem geograficznym, niejasną formacją etniczną, nie zdefiniowaną sferą kulturową. W tamtych czasach Litwa była gwałtowną letnią burzą albo może raczej wnętrzem wygasającego wulkanu, który umierał w ostatnich spazmach. Litwa była wtedy wielkim zachodzącym słońcem, co zostawia po sobie smugi dziwnie pięknych świateł i resztki dogasającej tęczy" - pisał w "Kronice wypadków miłosnych" Tadeusz Konwicki.

"Kronika wypadków miłosnych" niczym "Pan Tadeusz" rozgrywa się w sferze utkanej ze wspomnień i nostalgii. Tęsknoty za niewinnością, czystością i mityczną krainą dzieciństwa - tym piękniejszą, że na zawsze utraconą. Fundamentem i jedyną racją bytu tego świata jest wyobraźnia artysty - tak przecież bezbronna wobec dziejowych zawieruch i kataklizmów. To właśnie jej poruszenia wprawiają w ruch bohaterów filmu Wajdy.

Lato 1939 roku. Witek zakochuje się pierwszą młodzieńczą miłością w Alinie, córce pułkownika Nałęcza. Powoli udaje mu się przełamać jej opory i zdobyć serce ... O uczucie Witka stara się Greta, córka niemieckiego pastora Bauma. Przyjaciel Witka, Lowa, przekracza próg dojrzałości dzięki Cecylii i Olimpii . Witek spotyka kilkakrotnie Nieznajomego. Raz w pociągu, kiedy pytał chłopca o cmentarz, który powstanie dopiero pod koniec wojny. Innym razem, kiedy wyjmował ze schowka pistolet i poprosił o fotografię ojca ...

Witek po randce z Aliną, zakończonej pierwszym pocałunkiem, używa najróżniejszych forteli, by się spotkać z ukochaną. Młodzi postanawiają się pobrać i po maturze razem uciec. Ale Witek nie zdaje, tym samym jego marzenia o medycynie zostają przekreślone. Podczas pożegnania Grety, która wyjeżdża do Niemiec, bo jej ojciec boi się wybuchu wojny, Witek dowiaduje się, że i Alina ma wyjechać z rodzicami za granicę. Dziewczyna przychodzi na ostatnie spotkanie w białej, "ślubnej" sukience. Zażywają truciznę i zasypiają nad brzegiem rzeki. Rano budzi ich wycie syren i artyleryjska kanonada.

 Informacje o filmie

 Obsada

 Galeria