Samochód pancerny Schwere Panzerspahwagen Sdkfz 232 6-Rad

Wersja Sdkfz 231 przeznaczona do łączności radiowej. Samochód posiadał takie samo uzbrojenie jak model 231 ale dodatkowo miał zamontowaną radiostację o mocy 100W oraz antenę poręczową w celu dalszego zasięgu radiostacji.

Na przełomie lat 20-tych i 30-tych armia niemiecka miała zapotrzebowanie na szybki samochód rozpoznawczy.

Sdkfz 232 został zaprojektowany w 1929 roku na bazie podwozia ciężarówki Daimler-Benz, które wygrało konkurs podwoziami zakładów Magirus i Bussig Nag. Nadwozie było projektu Deutschen-Werke AG. Było zbudowane z blach pancernych o grubości od 8mm do 14,5mm. Samochód uzbrojono w karabin maszynowy MG-13 zamontowany w obrotowej wieży, później został zastąpiony przez MG-34. Wersja ostateczna otrzymała jeszcze działko 2 cm KwK 30. Sdkfz 232 napędzany był silnikiem Daimler-Benz M09, co pozwalało mu osiągnąć prędkość do 65 km na godz. Załogę stanowiło 4 ludzi. W samochodzie znajdowały się dwa stanowiska do kierowania - na przodzie pojazdu oraz z tyłu.

Wozy 231 i 232 były popularnymi pojazdami na wszelkiego typu paradach wojskowych w III Rzeszy przed wybuchem wojny. Po walkach w Polsce i we Francji okazało się, że posiadają zbyt małe możliwości do poruszania się w terenie i zostały wycofane z pierwszej linii do jednostek szkoleniowych i policyjnych. Łącznie wyprodukowano około 123 egzemplarzy Sdkfz 232 6 Rad.

Dane techniczne