Messerschmitt
Me 109 E-1 Bf
Galeria
zdjęć Me 109 
Powstanie i rozwój
Messerschmitt Me 109 był jednym z najlepszych myśliwców
II wojny światowej. W początkowym okresie walk dorównywał mu jedynie
brytyjski Spitfire. Produkcja Messerschmitta obejmowała również
lata powojenne. Konstruktorem samolotu był Willy Messerschmitt,
który opracował projekt w latach 1934-35 w w Bayerische Flugzeugwerke.
Pierwowzorem Me 109 był samolot turystyczny Bf-108 Taifun opracowany
w 1933 roku.
Wersja E-1 różniła się od swoich poprzedników Ci D
dużo większą mocą silnika Daimler-Benz DB-601A, zwiększonym bakiem
paliwa oraz bardziej aerodynamicznym wiatrochronem. W 1937 roku
Hermann Wurster pobił na tym samolocie rekord świata szybkości uzyskując
wynik 611 km na godz. Maksymalny pułap ME 109 to wysokość 11000
metrów.
Myśliwiec był uzbrojony w 4 karabiny maszynowe MG17 kalibru 7,92mm. Karabiny w skrzydłach posiadały zapsa amunicji po 500 naboi,
a karabiny w kadłubie po 1000 naboi. Późniejsze wesje, jak np. E-3,
były już uzbrojone w dwa karabiny maszynowe w kadłubie i dwa działka
20mm w skrzydłach.
W 1939 roku Me-109 był produkowany równolegle w czterech
fabrykach: w Wiener-Neustadter-Flugzeugwerke WNF w Wiedniu, Erl
Maschinenwerke w Lipsku, Gerhard Fiesler Werke w Kassel i fabryce
Messerschmitta w Regensburgu. Do końca tego roku fabryki te wyprodukowały
1393 sztuki wersji E-1. W latach późniejszych konstrukcja samolotu
była regularnie rozwijana o kolejne modele: rozpoznawcze, o większej
mocy sprzężania, tropikalne, morskie oraz z dodatkowym, podwiesznym
zbiornikiem.
Użycie bojowe
Prototypy oraz maszyny serii B i C brały udział w walkach w Hiszpanii.
Tam przeszły chrzest bojowy i na podstawie tych doświadczeń wprowadzono
liczne zmiany i ulepszenia konstrukcyjne oraz wprowadzono zmiany
w taktyce walki.
W wojnie w 1939 roku przeciwko Polsce uczestniczyło około 200 (z
ogólnej liczby 850) Me 109, głównie w wersji E-1. Pierwotnym zadaniem
myśliwców było uzyskanie panowania w powietrzu, co przyszło im dosyć
łatwo. Mimo zacofania technologicznego polskich myśliwców P-7 i
P-11 udało im się zestrzelić 10 Messerschmittów. Łącznie w okresie
kampanii wrześniowej Niemcy stracili 67 maszyn tego typu. W tym
dużą liczbę myśliwców zestrzeliła niemiecka obrona przeciwlotnicza
myląc je z polskimi samolotami. Z tego powodu w późniejszych walkach
malowano elementy kadłuba i skrzydeł na kolor żółty. Po uzyskaniu
panowania w powietrzu Me 109 były używane m.in. do ostrzeliwania
kolumn uciekinierów stłoczonych na drogach oraz innych celów naziemnych.
Dane techniczne
|
Silnik |
chłodzony cieczą, 12-cylindrowy silnik Daimler-Benz DB-601A
o mocy 810 kW w układzie odwróconego V wyposażony w dwustopniową
sprężarkę i napędzający przez przekładnię trójłopatową |
| Śmigło |
metalowe śmigło przestawialne
typu VDM |
| Uzbrojenie |
2 karabiny MG-17 (7,9mm) nad silnikiem oraz 2 karabiny lub 2 działka 20mm MG FF
w skrzydłach (wersje późniejsze) |
| Długość |
8,64 m |
| Rozpiętość |
9,86 m |
| Wysokość |
2,27 m |
| Masa własna |
2000 kg |
| Masa całkowita |
2500 kg |
| Prędkość maksymalna |
560 km/h |
| Wznoszenie |
15,5 m/s |
| Pułap normalny |
11400 m |
| Zasięg |
660 km |
|
Bitwy z Niemcami 
Bitwy z Rosjanami 
Wojsko Polskie 
Jeżeli interesujesz się historią kampanii wrześniowej, uzbrojeniem, itp. i chciałbyś spróbować swoich sił w pisaniu artykułów na tematy z nimi związane, to skontaktuj się z nami. 