Ckm
7,92mm wz. 10/28 i 08 "Maxim"

W
1883 roku Hiram Stevens Maxim skonstrułował pierwszy na świecie
karabin maszynowy. Działał on na zasadzie krótkiego odrzytu lufy.
W 1887 roku dostarczył pierwsze 3 sztuki dla armii brytyjskiej.
Jednak dopiero w 1891 wprowadzono karabiny maszynowe do jednostek
liniowych. W innych krajach wprowadzanie karabinów maszynowych zajeło
następnych 10 lat. Karabin
Maxima był bardzo skomplikowany i jego produkcja była bardzo droga,
jednak na polu walki spisywał się dobrze. Ckm był bronią samoczynną
z krótkim odrzutem lufy. Umożliwiał również strzelanie pojedyńcze.
Karabin był chłodzony wodą - cylindryczna chłodnica otaczała lufę
i była połączona z komorą zamkową, zbiornik mieścił 4 litry cieczy.
Zasilanie broni odbywało się z taśmy parcianej mieszczącej 250 naboi.
Karabiny Maxima były produkowane w wielu wersjach. Do najbadziej
znanych i powszechnych należą: wz. 08 (niemiecki), wz. 1910 (rosyjski)
i wz. 09 (brytyjski Vickers).
Ckm 7,92mm wz. 1910/28
- rosyjski na podstawie kołowej Sokołowa
Po I-szej wojnie światowej Polska przejęła 2900 ckm-ów wz. 1905,
1910 i 1919 produkcji rosyjskiej. Była to podstawowa broń rosyjska
i sowiecka podczas obu wojen światowych. Część z nich wymieniono
z Finlandią, Estonią i Rumunią, a pozostałe egzemplarze wz. 1910
przerobiono na kaliber 7,92mm do naboi Mausera - m.in. zmieniono
zamek na niemiecki z wzoru 08. Przerobione karabiny otrzymały w
Wojsku Polskim oznaczenie wz. 1910/28. W 1936 roku posiadano
1853 sztuki, z czego 1325 na podstawach Sokołowa - dwukołowych podstawach
z ogonem rurowym oraz płaską tarczą ochronną.
Ckm 7,92mm wz. 08 - niemiecki na podstawie
saneczkowej-czteropunktowej
Niemiecka odmiana karabinu Maxima była najbardziej
popularną odmianą tej broni na świecie oraz podstawowym ckm-em niemieckim
podczas I-szej wojny światowej. Produkcja odbywała się w Spandau
oraz w zakładach DWM (Deutsche Waffen und Munitions Fabriken) w
Berlinie. Karabin był stawiany na ciężkiej, czteronożnej podstawie
saneczkowej. W Polsce był równiez używany na podstawie przeciwlotniczej
oraz na taczankach. W 1936 roku posiadano około 5964 sztuki tej
broni, ale od 1938 roku zaczęto je wycofywać z jednostek liniowych
piechoty i kawalerii. We wrześniu 1939 roku pozostawały na wyposażeniu
części dywizji rezerwowych, kompanii przeciwlotniczych, niektórych
oddziałów kawalerii, pociągów pancernych oraz Batalionów Obrony
Narodowej.
 Dane
techniczne
|
wz. 1910/28 |
wz. 08 |
Kaliber |
7,92mm |
7,92mm |
Rok produkcji |
1910 |
1908 |
Kraj produkcji |
Rosja |
Niemcy |
Długość |
1067mm |
1200mm |
Wysokość |
- |
- |
Długość lufy |
721mm |
720mm |
Masa bez magazynka |
20kg (z podstawą 65kg, z wodą 24kg) |
23kg (z wodą 27kg) |
Masa z magazynkiem |
- |
- |
Masa z magazynkiem i nabojami |
- |
- |
Pojemność magazynka |
250 naboi na taśmie |
250 naboi na taśmie |
Masa magazynka |
- |
- |
Donośność |
- |
4020m |
Szybkostrzelność |
600strz./min. |
500strz./min. |
Szybkość początkowa pocisku |
800m/s |
845m/s |
Masa pocisku |
14,7g |
14,7g |
Masa naboju |
- |
- |
Przebijanie |
- |
- |
Galeria

Ckm 7,92mm wz. 1910/28 Maxim
- rosyjski

Ckm 7,92mm wz. 1910/28 Maxim - rosyjski

Ckm 7,92mm wz. 1910/28 Maxim - rosyjski

Ckm 7,92mm wz. 1910/28 Maxim - rosyjski

Ckm 7,92mm wz. 08 Maxim - niemiecki

Ckm 7,92mm wz. 08 Maxim - niemiecki

Ckm 7,92mm wz. 08 Maxim - niemiecki - oznaczenia fabryki
w Spandau i Berlinie

Ckm 7,92mm wz. 09 Maxim - brytyjski Vickers
|