PZL P.7a

Opis

Głównym konstruktorem był inż. Z. Puławski. Prototyp oblatano w październiku 1930 roku. Produkcję P.7a rozpoczęto w 1932 roku, wyprodukowano 151 sztuk.
Pierwsze egzemplarze wyposażono w kaemy Vickers wz. 09/32 i wz. E, dalsze sztuki uzbrojono w PWU FK wz. 33 kalibru 7.92mm. Myśliwiec P.7 był udaną maszyną, świetnie nadawał się do akrobacji. Samolotem interesowały się między innymi Bułgaria, Rumunia, Japonia, a nawet ZSRR.
W okresie pokojowym używano ich m.in. do patrolowania przestrzeni powietrznej nad rejonem budowy umocnień na odcinku Pińsk-Krzemieniec Podolski. Z chwilą wprowadzenia P-11a rozpoczęto wycofywanie P-7a z eskadr myśliwskich do szkół lotniczych.
Jego wady to zbyt mała moc silnika, słabe pod względem ilości i jakości uzbrojenie oraz ciasna i za przewiewna kabina. Należy także pamiętać, że podczas starć z Niemcami w 1939 roku lata świetności ten samolot miał już za sobą. Nadrabiał jednak dużą zwrotnością oraz możliwością startu i lądowania na nierównym podłożu o długości zaledwie 150m.

Użycie bojowe

Proces wymiany nie został zakończony 1 września 1939 roku i samoloty te podczas Kampanii Wrześniowej nadal znajdowały się na wyposażeniu Eskadr Myśliwskich (123., 151. i 162.), oraz kilku zaimprowizowanych jednostek.
Początkowo P.7a używano w charakterze maszyn myśliwskich, później jako samoloty rozpoznawcze i kurierskie. Ich zadaniem nie było niszczenie samolotów wroga, a raczej agresywna obecność nad polskimi miastami.
Ogółem, we Wrześniu użyto 69 samolotów (30 w jednostkach bojowych, pozostałe 40 w szkołach i 35 w naprawie i rezerwie), które uzyskały około 10 zestrzeleń (2xHe111, 2xDo17, 1xHs126 and 2xMe110) i uszkodzeń. 54 (22 w walce) samoloty utracono, kilkanaście P.7 ewakuowano na Rumunię, gdzie zostały bezprawnie zagarnięte. Użyto ich w szkołach lotniczych.
Część myśliwców, zagarniętych przez III Rzeszę, Niemcy wykorzystali w celach szkolnych i rozpoznawczych. Sowieci przejęli około 20 sztuk.

Dane techniczne

Galeria

Przygotował: Piotr Dziubiński