Lanca kawaleryjska wz. 1913 i wz. 1893

W latach trzydziestych używano lanc francuskich, niemieckich oraz polskich. Te ostatnie głównie do celów szkoleniowych. W 1939 r. posiadano ok. 9910 lanc francuskich wz. 1913 i ok. 1330 niemieckich (używane głównie przez pułki wywodzące się z Wielkopolski). We wrześniu 1939 roku nie używano już lanc do walki, choć są źródła, które podają, że w 2-3 szarżach użyto lanc. Koń służył polskiemu kawalerzyście do przemieszczanie się, a tylko w szczególnych przypadkach do walki w szarży.

Lanca francuska wz.1913

Lanca francuska wykonana była ze stalowej rurki, u góry zakończonej trójkątnym grotem o długości 130mm, całkowita długość wynosiła 2940mm. Pod grotem przymocowany był proporczyk o barwach narodowych lub w kolorach danego pułku. Lance wożono wkładając prawą stopę w pętlę przy tylcu broni i prawą ręką w temblak umocowany pośrodku lancy.

Lanca niemiecka wz. 1893

Lanca niemiecka wz. 1893 składała się z rury stalowej o długości 3220mm i średnicy na całej długości wynoszącej 28mm, zakończona była grotem stalowym czworograniastym i stalową kulą poniżej - ograniczającą głębokość penetracji ostrza. Uchwyt był opleciony sznurkiem parcianym.