Ckm Maksim wz. 1910

W 1884 roku Hiram Maxim przedstawił pierwszy model swojego karabinu maszynowego. Od 1887 roku broń była testowana w Rosji. W 1895 roku car Mikołaj II podjął decyzję o wprowadzeniu ckm Maksima do uzbrojenia armii carskiej z przeznaczeniem do wzmocnienia twierdz. 9 III 1904 roku Rosjanie podpisali umowę licencyjną z firmą Vickers-Maxim o podjęciu w Rosji licencyjnej produkcji karabinów maszynowych. Umowę tą miała realizować Fabryka Broni w Tule. Anglicy długo zwlekali z przysłaniem kompletnej dokumentacji technicznej. Seryjną produkcję ckm, który otrzymał nazwę ckm Maksim wz. 1905, rozpoczęto w maju 1905 roku.W latach 1905-1908 armia rosyjska otrzymała 1584 karabiny maszynowe wzoru Maksima.
W 1908 roku w związku z przyjęciem do uzbrojenia nowego naboju z ostrołukowym pociskiem zdecydowano zmodernizować karabin maszynowy w celu zmniejszenia jego masy, poprawienia systemu zasilania w amunicję. Inż. A Sokołow podjął się skonstruowania nowej dwukołowej podstawy dla karabinu. Zmodernizowany karabin maszynowy otrzymał oznaczenie "ckm Maksim wz. 1910" i w takiej postaci broń była produkowana do lat 30-tych.
Km wz. 1910 był chłodzony wodą. Pojemność zbiornika na wodę wynosiła 4 l. Ciężki karabin maszynowy Maksima wz.1910 był w założeniu zespołową bronią samoczynną. Działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie następowało układem kolankowo-dźwigniowym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Km był zasilany taśmowo (taśma parciana). Do przeładowania broni służyła obrotowa rączka zamkowa. Maksim wz.1910 posiada lufę niewymienną. Podstawę kołową można było przekształcić w trójnóg umożliwiający strzelanie przeciwlotnicze.
Karabin ten był podstawową bronią maszynową armii carskiej oraz Armii Czerwonej. Po rozpoczęciu wojny z Niemcami w 1941 roku, km Maksima okazał się bronią zbyt ciężką (ważył wraz z podstawą kołową ok. 66 kg). Uniemożliwiało to wykorzystanie karabinu maszynowego w walkach manewrowych - charakterystycznych dla II wojny światowej. Planowano zastąpić go km SG-43, ale stary Maksim pozostał w uzbrojeniu przez całą wojnę.
Po I-szej wojnie światowej Polska przejęła 2900 ckm-ów wz. 1905,
1910 i 1919 produkcji rosyjskiej. Użytkownikiem karabinów Maksima było również Wojsko Polskie. W 1943 roku broń tą otrzymali żołnierze 1 DP im. Tadeusza Kościuszki oraz inne jednostki tzw. "ludowego" Wojska Polskiego. Karabin był również używany podczas wojny w Korei i Wietnamie.
Bibliografia:
- http://ru.wikipedia.org/wiki/...
- http://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_Maxim_wz._1910
- "Broń Wojska Polskiego 1939-1945 Wojska Lądowe" A. Zasieczny Wyd. Almapress
Dane techniczne ckm Maksim wz. 1910
Kaliber |
7,62mm |
Rok produkcji |
1910 |
Kraj produkcji |
Rosja/ZSRR |
Długość |
1067 mm |
Wysokość |
- |
Długość lufy |
721mm |
Masa bez magazynka |
- |
Masa z magazynkiem |
- |
Masa z magazynkiem i nabojami |
20,3 kg |
Pojemność magazynka |
Zasilany taśmą |
Masa magazynka |
- |
Donośność |
1200 m |
Szybkostrzelność |
600 strz./min |
Szybkość początkowa pocisku |
740 m/s |
Masa pocisku |
- |
Masa naboju |
- |
Przebijanie |
- |
Galeria


Tekst przygotował: Tankista
|