Ręczny karabin maszynowy 7,62mm wz. 1927 DP-27 (Diegtiariow Piechotnyj)

Na początku lat 20-tych Armia Czerwona dysponowała wieloma typami broni strzeleckiej. Była to nie tylko broń odziedziczona po armii carskiej lub zdobyta w trakcie walk z wojskami "białych", ale także przejęta po wojskach interweniujących w Rosji. Posiadanie różnych typów karabinów sprawiało problemy, dlatego też w Kowrowie w 1921 roku utworzono biuro konstrukcyjne broni strzeleckiej. Na jego czele stanął znany konstruktor broni W. Fiodorow, twórca tzw. automatu Fiodorowa. Jego zastępcą został W. Diegtariow. Diegtariow rozpoczął pracę nad swoim ręcznym karabinem maszynowym w 1921 roku. Początkowo próby poligonowe rkm-u Diegtariowa nie wypadły pomyślnie. Przez kolejne lata konstruktor wprowadzał zmiany.

Karabin został wprowadzony do produkcji w 1926 roku i po dwóch latach przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej pod nazwą DP która jest skrótem od Diegtiariow Piechotnyj. DP-27 strzelał amunicją karabinową typu Mosin kal. 7,62 mm. Rkm Diegtariowa stał się bazą dla lotniczego rkm (DA), czołgowego (DT) i ciężkiego karabinu maszynowego (DK).

Karabin charakteryzował się prostą, toporną konstrukcją. Składał się z 65 części skonstruowanych tak aby do ich produkcji nie trzeba było zatrudniać wysoko wykwalifikowanych robotników. Karabin maszynowy działał na zasadzie wykorzystania części gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w nieruchomej lufie. Na końcu broni umieszczono tłumik płomieni, do podparcia broni w czasie strzelania służył dwójnóg. Karabin zasilany był z magazynka talerzowego mieszczącego 49 naboi, lecz stwierdzono iż ta liczba jest zbyt duża i zredukowano ją do 47 naboi. Magazynek DP-27 nie był napędzany działaniem karabinu lecz niezależnym mechanizmem zegarowym. W pierwszych egzemplarzach w celu poprawienia chłodzenia stosowano lufy żebrowane.

Rkm Diegtariewa z powodzeniem był używany w czasie wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939 przez wojska republikanów, był używany przez Armię Czerwoną przez cały okres wojny z Polską, Finalandią, a później z Niemcami. Rkm DP-27 wprowadzono również do uzbrojenia wszystkich pododdziałów piechoty Wojska Polskiego formowanych na terenie ZSRR. Zdobyczne egzemplarze DP-27 były stosowane w Wehrmachcie pod symbolem "7,62 mm leichte Maschinengewehr 120 (r)", a także w tzw. batalionach wschodnich. Był to również jeden z najbardziej popularnych modeli broni ręcznej w fińskiej armii w czasie II wojny światowej.

Po drugiej wojnie światowej DP-27 używano podczas wojny w Korei i Wietnamie. Produkcję DP-27 podjęto również w Chinach. Karabin ten produkowano pod nazwą Typ 58 i był kopią radzieckiego DPM, czyli zmodernizowanego DP-27.

Dane techniczne rkm DP-27

 
Bibliografia

• http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%94%D0%9F_%28%D0%BF%D1%83%D0%BB%D0%B5%D
• http://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_DP
• "Broń Wojska Polskiego 1939-1945 Wojska Lądowe" A. Zasieczny Wyd. Almapress

Tekst przygotował: Tankista