Czołg
szybki BT-2, BT-5 i BT-7
Opis
Czołg powstał w wyniku zapotrzebowania RRW z 1931 roku. Podwozie oparto na amerykańskim rozwiązaniu Jamesa Waltera Christi M. 1931. Pierwszym czołgiem z serii BT był model BT-2, który zaprezentowano na jesieni 1931 roku na defiladzie w Charkowie. Czołgi BT-2 miały wiele problemów technicznych, silniki produkowane w ZSRR były niskiej jakości, a do uzbrojenia brakowało armat 37mm.
Kadłub był wykonany z walcowanych nitowanych płyt pancernych, uzbrojenie było umieszczone w obrotowej wieży. Koła posiadały gumowe opaski do jazdy bez gąsienic po drogach. Opanceżenie miało grubość 15-22 mm z przodu, 15 mm po bokach, 10-13 mm z tyłu, 10 mm od góry i 6 mm od dołu.
W 1934 roku wprowadzono wersję zmodernizowaną pod oznaczeniem BT-5. Wprowadzono w niej dwuosobową wieżę uzbrojoną w armatę 45mm oraz karabin maszynowy DT kal. 7,62mm. Część czołgów była wyposażona w radiostacje typu 71-TK-1 oraz antenę poręczową. Wzrosła też masa czołgu do 11,5t.
W 1935 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji o oznaczeniu BT-7. Miała zmieniony kształt tylnej części kadłuba i była wyposażona w lotniczy silnik na niemieckiej licencji BMW-VI. W 1937 roku zaczęto montować wieżę stożkową. W kolejnych latach poprawiono ogniwa gąsienic, pogrubiono pancerz przedni do 22 mm oraz montowano zestaw przeciwlotniczy PM-1. Masa czołgu wynosiła 13,9 t.
W latach 1936-1937 wyprodukowano sierię około 150 szt. czołgu uzbrojonego w armatę 76,2 mm - posiadał on oznaczenie BT-7A.
Czołgi z serii BT były podstawą wielu innych pojazdów, m.in. czołgów saperskich i z miotaczami ognia, czołgów chemicznych, prototypów sterowanych radiem, z wyrzutniami rakiet i torped.
Użycie bojowe
Czołgi BT-5 zostały użyte bojowo w Hiszpanii w roku
1937. W wojnie japońskiej w latach 1938-9 udział brały BT-5 i BT-7. W wojnie z Polską w 1939 roku użyto 1617 BT-7 oraz około 400 BT-2 i BT-5.
W wojnie z Finlandią 1939-40 wałczyło około 800 czołgów BT.
W 1941 roku ZSRR posiadało 7463 czołgów BT w różnych wersjach.
Walczyły na wszystkich frontach do roku 1944. Ostatnie egzemplarze brały udział w walkach w Mandżurii w roku 1945.
Dane
techniczne
| Załoga |
3 |
| Opancerzenie |
15-22 mm z przodu, 15 mm po bokach, 10-13 mm z tyłu, 10 mm od góry i 6 mm od dołu |
| Uzbrojenie |
armata 45 mm, km DT kal. 7,62 |
| Zapas amunicji |
178 szt. pocisków do działa, 2394 szt. amunicji do km |
| Masa własna |
13 t |
| Długość całkowita |
5,645 m |
| Szerokość |
2,32 m |
| Wysokość |
2,39 m |
| Prześwit |
0,4 m |
| Maksymalna prędkość po drodze |
53 km/h na gąsienicach
73 km/h na kołach |
| Silnik / moc silnika |
BM17T (licencja BMW-VI), silnik lotniczy, gaźnikowy, 450 KM |
| Zasięg po drodze / w terenie |
375 km na gąsienicach, 500 km na kołach |
| Głębokość brodu |
0,9 m |
| Pokonywanie wzniesień |
pionowa ściana 0,55 m |
| Pokonywanie rowów (szerokość) |
3,5 m |
| Nacisk jednostkowy |
- |
| Pojemność baku |
790 l |
| Zużycie paliwa (droga - teren) |
- |
Galeria
BT-7 podczas napaści na Polskę w 1939 roku.
BT-7 wz. 1937 podczas prób.
|
Bitwy z Niemcami 
Bitwy z Rosjanami 
Wojsko Polskie 
Jeżeli interesujesz się historią kampanii wrześniowej, uzbrojeniem, itp. i chciałbyś spróbować swoich sił w pisaniu artykułów na tematy z nimi związane, to skontaktuj się z nami. 
