Czołg pływający T-37

Opis

Kadłub i wieża były wykonane z walcowanych płyt pancernych łączonych za pomocą nitów. Jedynie kadłuby produkowane w niewielkiej liczbie w zakładach w Leningradzie były spawane. Grubość pancerza kadłuba była następująca: przód 9mm, boki, tył i górna płyta kadłuba 4mm, dno 6mm. Po bokach kadłuba znajdowały się dwie komory wypornościowe. Za tylną ścianą kadłuba umieszczono śrubę napędową i ster. Masa czołgu wynosiła 3,2 t.

Załogę czołgu stanowiło dwóch żołnierzy: kierowca-mechanik oraz dowódca. Siedzisko kierowcy-mechanika znajdowało się po lewej stronie w środkowej części kadłuba. Miejsce dowódcy czołgu znajdowało się w jednoosobowej wieży, która była obracana ręcznie.

Dowódca obserwował teren i obsługiwał zamontowany karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm. W niektórych pojazdach umieszczono radiostację 71-TK-1, obsługiwaną przez dowódcę. Czołgi z radiostacją posiadały oznaczenie T-37TU.

Do napędu czołgu T-37 służył gaźnikowy silnik GAZ-AA o mocy 40 KM. Zbiornik paliwa miał pojemność 125 dm3. Podwozie składało się z 8 pojedynczych stalowych kół z bandażami gumowymi. Pary kół napinających z tyłu i pary kół napędowych z przodu. Koła jezdne były zawieszone parami na wózkach nośnych i były amortyzowane poziomymi sprężynami. Szerokość gąsienic wynosiła 200mm. Oprócz wersji wyposażonej w karabin DT wyprodukowano 75 czołgów wyposażonych w miotacz ognia.

Użycie bojowe

Lekkie czołgi pływające T-37 były podstawowym uzbrojeniem pododdziałów rozpoznawczych jednostek wojsk pancernych i zmechanizowanych. Stanowiły także uzbrojenie wojsk powietrznodesantowych.

Czołgi T-37 przeszły chrzest bojowy podczas walk nad rzeką Chałchyn-goł z Japończykami w okresie V-VIII 1939 r. We wrześniu 1939 podczas ataku na Polskę czołgi T-37 stanowiły uzbrojenie batalionów pancernych siedmiu dywizji piechoty (109 czołgów T-37 i T-38) oraz 38 Brygady Pancernej (4 czołgi). W największej liczbie czołgi T-37 zostały użyte podczas Wojny Zimowej w latach 1939-1940. Czołgi zostały również użyte w początkowym okresie wojny niemiecko-radzieckiej. Ze względu na słabe uzbrojenie wozy te ponosiły ciężkie straty. Czołgi do 1943 roku były używane przez wojska Frontu Leningradzkiego, a do lata 1944 przez wojska Frontu Karelskiego.

Zdobyczne T-37 znajdowały się na uzbrojeniu Finlandii, Rumunii, Węgier i Niemiec.

Dane techniczne

Galeria

Czołg pływający T-37

Tekst opracował Tankista