Polikarpow I-16 Jastrebok / Iszaczok

Polikarpow I-16 został zaprojektowany w 1933 roku. Pierwszy oblot prototypu nastąpił na przełomie 1933 i 1934 roku, a w 1934 pierwsze I-16 trafiły na stan uzbrojenia. Okazało się jednak, że samolot ma zbyt długą drogę startu - co wiązało się z koniecznością przebudowy lotnisk - oraz jest trudny w pilotażu. Na domiar złego podwozie chowało się za pomocą ręcznej dźwigni, która wymagało od pilota 44 przekręceń korbą.

Pomomo tych wad samolot był bardzo nowoczesny. Uzbrojenie składało się w zależności od modelu z: 2 karabinów maszynowych SzKAS i 1 BS 7,62mm lub 2 działek SzWAK 20mm i 2 karabinów maszynowych SzKAS i 1 BS 7,62mm, bomb o masie 200 kg lub 6 niekierowanych pocisków rakietowych RS-82 - mógł służyć również jako nurkujący bombowiec i szturmowiec. Osiągał szybkość 462 km na godz.

W 1935 roku opracowano dwumiejscową wersję szkolną UTI-4 pozbawioną uzbrojenia. Łącznie zbudowano 6555 (lub 7005+1639) egzemplarzy w obu wersjach.

W 1936 roku zaczęto dostarczać I-16 do Hiszpanii, gdzie trafiło łącznie 259 samolotów. Ostatnie z nich służyły do 1955 roku w jednostkach szkoleniowych. W 1937 roku część samolotów trafiła do Chin w czasie wojny z Japonią. I-16 brał następnie udział w wojnach z Japonią, Polską, Finlandią oraz Niemcami. Po wojnach w Hiszpanii i Finlandii część maszyn wpadła w ręce faszystów. Myśliwce te służyły w Armii Czerwonej do 1943 roku w jednostach bojowych i do 1946 w jednostkach szkolnych.

Dane techniczne I-16 typ 24 (myśliwiec z 1939 roku)