Polikarpow Po-2 (U-2) Kukuruźnik

W 1926 roku rozpoczęto prace nad samolotem szkolnym U-2. W 1928 roku został oblatany prototyp, który skierowano do produkcji seryjnej. Załoga samolotu była dwuosobowa. Płatowiec osiągał szybkość 156 km na godz., był uzbrojony w karabin maszynowy 7,62 mm oraz 200 kg bomb.

Był używany przez polskie eskadry bombowo-łącznikowe w ramach Armii Czerwonej. Używany był również w nocnych nalotach bombowych lecąc lotem ślizgowym z wyłącznoną przepustnicą gazu. W 1944 roku po śmierci Polikarpowa zmieniono nazwę z U-2 na Po-2. Piloci nazywali U-2 Kukuruźnikiem, a Polacy Pociakiem lub Papajem.

Produkcja samolotu trwała od 1930 do 1953 roku, a pojedyńcze egzemplarze wykonywano jeszcze przez 6 lat. Przez ten czas wykonano 33000 sztuk w różnych wersjach: rozpoznawczej, bombowej, wodnosamolotu, samolotu szturmowego i nocnego bombowca, samolotu transportowego i sanitarnego, łącznikowego oraz obserwacyjnego artylerii. Produkowany również w Polsce pod oznaczeniem CSS-13.

Dane techniczne Po-2WS