Karabin Mosin wz.1891/30

Twórcą karabinu był kapitan armii rosyjskiej Siergiej Iwanowicz Mosin. Mosin zastosował pewne rozwiązania z karabinu belgijskiego konstruktora Leona Naganta stąd czasem nosi on nazwę Mosin Nagant. Karabin został zaprezentowany w 1890 roku natomiast rok później został przyjęty do uzbrojenia armii rosyjskiej pod nazwą "trzyliniowy karabin wzór 1891".

Karabin Mosin był indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Zasilanie ze stałego magazynka o pojemności 4 naboi (piąty nabój z łódki wprowadzany jest do lufy[4+1]). Zastosowano rozdzielacz uniemożliwiający podanie więcej niż jednego naboju na drogę zamka. Broń była wyposażona w bagnet czworograniasty wz. 1891 mocowany przy pomocy tulei.

Karabin Mosin był bronią o stosunkowo prostej budowie, cechował się małą wrażliwością na zanieczyszczenia. Broń w niezmienionej postaci produkowano do końca lat 20-tych, wtedy podjęto decyzję o modernizacji karabinu, zmieniono wówczas kształt komory zamkowej, zastosowano rozdzielacz-wyrzutnik, zmieniono przyrządy celownicze. Zmodernizowany karabin otrzymał oznaczenie "Mosin wz.1891/30".

KB Mosin wz.1891/30 stał się podstawą dla skonstruowania wersji dla strzelca wyborowego wyposażonej w celownik optyczny PT lub WP, zastąpionymi później celownikami PU i PE. Wersja "snajperska" wyróżniała się przede wszystkim rączką zamkową zagiętą w dół oraz nieco dłuższą lufą.

Karabin Mosin wz.1891/30 w wersji dla strzelca wyborowego

Oprócz wersji wz. 1891/30 do produkcji weszły także skrócone wersje Mosina wz. 1938 oraz wz. 1944 z zamocowanym na stałe bagnetem. Karabinki były przydzielane głównie obsługom broni zespołowej, saperom, kierowcom, łącznościowcom.

Mosiny, poddane pewnym przeróbkom, były używane również w Polsce w okresie międzywojennym. Karabiny i karabinki Mosina były produkowane także po wojnie w Polsce, Rumunii, na Węgrzech, Chinach i Korei Północnej.

Dane techniczne

Tekst przygotował: Tankista